راهنمای نوشتن مقاله انگلیسی روانشناسی به شیوه APA

دربارۀ شیوه‌نامه APA

شیوه‌نامه APA (انجمن روانشناسان آمریکا) مهمترین شیوه‌ای است که برای نوشتن مقالات علمی روانشناسی استفاده می‌شود. تقریبا تمام ژورنال‌های معتبر روانشناسی که به زبان انگلیسی منتشر می‌شوند، از نویسندگان درخواست دارند تا مقالاتشان را به شیوه APA بنویسیند. همچنین، مرتب‌سازی مراجع مقالات روانشناسی نیز باید به شیوه APA صورت بگیرد، با استفاده از این روش می‌توان تقریبا هر منبعی؛ از مقالات ژورنال‌های دیگر گرفته، تا فایل‌های ویدیوئی را مرجع‌دهی کرد. نشریات علمی‌پژوهشی ایرانی نیز از کاربران می‌خواهند تا مراجع خود را با روش APA تدوین کنند.

با توجه به اینکه در این پست وبلاگ، تمرکز ما بر نگارش و ترجمه فارسی به انگلیسی مقالات روانشناسی است، بیشتر درباره گرامر و فرمت نگارش APA بحث کرده‌ایم. باید بدانیم که شیوه‌نامه APA مبنایی برای ارتباط علمی مؤثر و یکپارچه فراهم می‌کند، زیرا به نویسندگان کمک می‌کند تا ایده‌های خود را با روشی روشن، دقیق و جامع ارائه دهند.

شیوه‌نامه APA از شروع شده است؟

شیوه‌نامه APA در سال 1929 و در زمانی آغاز شد که گروهی از روان‌شناسان، انسان‌شناسان و مدیران کسب‌و‌کار جلسه‌ای تشکیل دادند و به دنبال ایجاد مجموعه‌ای ساده از روال‌ها یا دستورالعمل‌های مربوط به شیوه بودند تا بتوانند بسیاری از مؤلفه‌های نگارش علمی را برای افزایش سهولت در درک مطلب تدوین کنند. آنها دستورالعمل‌های خود را در قالب مقاله‌ای هفت‌صفحه‌ای در پژوهشنامۀ روان‌شناختی (Psychological Bulletin) منتشر کردند. این مقاله بیان می‌کند «ما روشی استاندارد را شرح دادیم که بدون شک استثناهایی هم دارد، اما در موارد شک و تردید باید به آن رجوع کرد.» (بنتلی و همکاران، 1929، ص. 57).

از آن زمان، دامنه و حجم کتابچۀ راهنمای انتشار (Publication Manual) افزایش یافته و پاسخ‌گوی نیازهای پژوهشگران، دانشجویان و مربیان در حوزه‌های علوم اجتماعی و رفتاری، بهداشت و درمان، علوم طبیعی، علوم انسانی و … بوده است. با وجود افزایش مطالب و دامنه کاری، این کتابچه همچنان، به اهداف نویسندگان اصلی پایبند باقی مانده است.

گرامر در شیوه‌نامه APA

گرامر و کاربرد مناسب برای همۀ متون، از جمله مقالاتی که با شیوه APA نوشته می‌شوند، حائز اهمیت هستند. گرامر نادرست و بی‌دقتی در ساختار جملات خوانندگان را منحرف می‌کند و باعث ایجاد ابهام و مانع ایجاد ارتباط شفاف می‌شود.

باید بدانیم دستورالعمل‌های مربوط به گرامر در کتابچۀ راهنمای انتشار تنها متداول‌ترین حوزه‌های مهم برای نویسندگان، مانند افعال، ضمایر و ساختار جملات، را پوشش می‌دهند. بنابراین اصوال کلی گرامر نیز باید رعایت شود. در ادامه به برخی از مهمترین نکات گرامری APA در نگارش و ترجمه مقالات علمی می‌پردازیم.

جنبۀ انسانی قائل شدن برای اشیا

جنبۀ انسانی قائل شدن برای اشیا (Anthropomorphism) زمانی اتفاق می‌افتد که نویسندگان، همان‌گونه که در جدول زیر نشان داده شده است، اعمال انسانی را به منابع بی‌جان یا حیوانات نسبت می‌دهند. همانطور که در مثال‌های زیر نشان داده شده است، بهتر است در مقالات علمی روانشناسی از این کار پرهیز شود.

مقایسه‌های منطقی

در نگارش علمی خود مقایسه‌های روشن و منطقی انجام دهید. مقایسه‌های غیرمنطقی اغلب ناشی از ساختار غیرموازی جملات یا جا انداختن کلمات مهم هستند.

جملۀ زیر را در نظر بگیرید:

You have higher odds of being injured by a vending machine than a cat.

این جمله می‌تواند دو معنا داشته باشد (کژتابی دارد):

You are more likely to be injured by a vending machine than by a cat.

می‌شود برداشت کرد که: احتمال اینکه از دستگاه فروش خودکار (شکلات، قهوه و ..) آسیب ببینیم، بیش از این است که گربه‌ای به ما صدمه بزند.

You (a human) are more likely than a cat (an animal) to be injured by a vending machine.

یا اینکه: دستگاه فروش خودکار با احتمال بیشتر از ما به گربه‌ها آسیب می‌رساند.

برای اینکه این جمله را با معنای اول بازنویسی کنید، کلمۀ «by» را تکرار کنید:

You have higher odds of being injured by a vending machine than by a cat.

برای اینکه جمله را با معنای دوم بازنویسی کنید، برای گربه فعلی اضافه کنید (در اینجا، فعل «does») و گربه را به اوائل جمله ببرید تا بر مقایسه با «you» تأکید کنید:

You have higher odds than a cat does of being injured by a vending machine.

این مثال‌ها نشان می‌دهند که توجه دقیق به انتخاب کلمه و ساختار جمله احتمال ابهام در نگارش را کاهش می‌دهد.

زمان فعل

افعال به شکل مستقیم و قاطعانه معنا را منتقل می‌کنند. برای اطمینان از بیان شفاف و یکپارچه، صرفاً از یک زمان فعل در یک پاراگراف یا پاراگراف‌های مجاور آن در مقاله استفاده کنید. ما قبلا مطلب جامعی درباره زمان افعال در مقالات انگلیسی تهیه کرده بودیم که خواننده علاقه مند می‌تواند به آن مراجعه کند.

از زمان‌های زیر برای افعال و گزارش اطلاعات در هر بخش از مقاله‌های شیوه APA استفاده کنید:

وجه معلوم و مجهول

وجه رابطۀ بین فعل و فاعل و مفعول مربوط به آن را توصیف می‌کند.

• وجه معلوم: بعد از فاعلِ جمله فعل و بعد از مفعول جمله می‌آید (مثلاً، «the children ate the cookie»)
• وجه مجهول: بعد از مفعولِ جمله فعل (معمولاً شکلی از فعل «to be» + صفت مفعولی + کلمۀ «by») و بعد از فاعل می‌آید (مثلاً، «the cookies were eaten by the children»). اگر فاعل حذف شده باشد (مثلاً، « the cookies were eaten»)، ممکن است ابهام ایجاد شود که چه کسی عمل را انجام داده است (آیا کودکان کلوچه‌ها را خوردند یا سگ؟).

استفاده از هر دو وجه معلوم و مجهول در شیوه APA مجاز است. با این حال، نویسندگان اغلب بیش از حد از وجه مجهول استفاده می‌کنند.

• تا حد امکان از وجه معلوم استفاده کنید تا جملاتی سرراست، واضح و مختصر بنویسید، به خصوص هنگامی که در مورد اعمال افراد می‌نویسید.
• هنگامی که تمرکز بر کسی که کار روی او انجام شده نسبت به کسی که کار را انجام داده مهم‌تر است، مثلاً هنگامی که انجام مقدمات آزمایشی را توصیف می‌کنید، از وجه مجهول استفاده کنید.

ضمایر اول شخص

در شیوه‌نامه APA، برای توصیف آثار خودتان و همچنین واکنش‌های شخصی خودتان به مسائل، از ضمایر اول شخص استفاده کنید.

• اگر خودتان مقاله را می‌نویسید، از ضمیر «من» برای اشاره به خودتان استفاده کنید.
• اگر مقاله‌ای را با نویسندگان همکار می‌نویسید، از ضمیر «ما» برای اشاره به خودتان و همکاران‌تان استفاده کنید.

اشاره به خود با ضمیر سوم شخص

از ضمیر سوم شخص برای اشاره به خود استفاده نکنید. نویسندگان غالباً وسوسه می‌شوند، برای اینکه لحن‌شان رسمی‌تر و علمی‌ به نظر برسد، این کار را انجام دهند؛ با این حال، این کار ممکن است ابهام ایجاد کند که شما کاری را انجام داده‌اید یا شخصی دیگر آن را انجام داده است.

درست:

I explored treatments for social anxiety.

نادرست:

The author explored treatments for social anxiety.

ضمیر «ما»ی ویراستاری

از استفاده از ضمیر «ما»ی ویراستاری (editorial “we”) برای اشارۀ کلی به افراد خودداری کنید. (بحث درباره مای ویراستاری)

نادرست:

We often worry about what other people think of us.

به جای آن، معنای «ما» را مشخص کنید. منظور شما از افراد دیگران به طور کلی، افراد دیگرِ همسن شما، دانشجویان دیگر، روان‌شناسان دیگر، پرستاران دیگر یا گروه دیگری است؟ جملۀ قبلی را می‌توان مانند زیر به صورت شفاف نوشت:

درست:

As young adults, we often worry about other people think of us. I explored my own experience of social anxiety…

هنگامی که از اول شخص برای توصیف اقدامات خود استفاده می‌کنید، خوانندگان به وضوح می‌فهمند که در حال نوشتن در مورد آثار و واکنش‌های خودتان هستید یا آثار و واکنش‌های سایر محققین.

«They» مفرد

«they» مفرد ضمیر مفرد سوم شخص عام در زبان انگلیسی است. استفاده از «they» مفرد به عنوان بخشی از شیوه‌نامه APA تأیید شده است، زیرا شامل همۀ افراد است و به نویسندگان کمک می‌کند تا از فرض کردن موارد خاص دربارۀ جنسیت‌‌ها خودداری کنند. اگرچه استفاده از «they» مفرد قبلاً در نگارش علمی توصیه نمی‌شد، بسیاری از طرفداران و ناشران، از جمله فرهنگ لغت وبستر، آن را پذیرفته و تأیید کرده‌اند.

• همیشه از ضمیر شخصی خود شخص استفاده کنید، از جمله وقتی شخصی از «they» مفرد به عنوان ضمیر خود استفاده می‌کند.
• همچنین، برای اشاره به شخصی که جنسیتش نامشخص است یا به زمینۀ کاربردی ارتباطی ندارد، از «they» به عنوان ضمیر مفرد سوم شخص عام استفاده کنید.
• از ضمیرهای «he» و «she» به تنهایی به عنوان ضمایر مفرد سوم شخص استفاده نکنید. از قالب‌های ترکیبی مانند «he or she» و «she or he» تنها زمانی استفاده کنید که می‌دانید این ضمایر با افرادی که توصیف‌ می‌شوند مطابقت دارند.
• از قالب‌های ترکیبی «(s)he» و «s/he» استفاده کنید.
• اگر ضمایر شخصی را که توصیف می‌شود نمی‌دانید، برای خودداری از استفاده از ضمیر و یا استفاده از ضمیر «they»، جمله را بازنویسی کنید.

قالب‌های «They» مفرد

از قالب‌های زیر برای «They» مفرد استفاده کنید:

 این نکات کمک‌تان می‌کنند از قالب‌های درست استفاده کنید:

• از شکل جمع فعل با ضمیر مفرد «they» استفاده کنید (یعنی بنویسید «they are» نه «they is»).
• از شکل مفرد فعل با اسم مفرد استفاده کنید (یعنی بنویسید «Casey is» یا «a person is» نه « Casey are» یا «a person are».
• هر دو شکل «themselves» و «themself» به عنوان ضمایر مفرد انعکاسی پذیرفته‌شده هستند؛ با این حال، در حال حاضر، «themselves» کاربرد بیشتری دارد.

گزینه‌های جایگزین «They» مفرد عام

اگر استفاده از «they» مفرد به صورت ضمیر سوم شخص عام عجیب به نظر می‌رسد، جمله را بازنویسی کنید یا از شکل جمع استفاده کنید.

اما وقتی افراد از «they» به عنوان ضمیر خودشان استفاده می‌کنند، از این روش‌های جایگزین استفاده کنید؛ همیشه از ضمیری که افراد برای اشاره به خودشان به کار می‌برند استفاده کنید.

نقطه‌گذاری

فاصله بعد از نقطه

وقتی با شیوه APA می‌نویسید، یک فاصله بعد از نقطه (یا هر علامت نگارشی دیگر در انتهای جمله) بگذارید. اما اگر استاد یا ناشری که شیوه‌ای غیر از APA را دنبال می‌کند شرایط دیگری را مشخص کرده است (به عنوان مثال، دو فاصله گذاشتن)، شرایط آنها را دنبال کنید.

چند ویرگول پشت سر هم

از چند ویرگول پشت سر هم (که به آن ویرگول آکسفورد، ویرگول هاروارد یا ویرگول توالی هم گفته می‌شود) بین عناصر در توالی سه یا چند کلمه استفاده کنید.

Factors of personality include extraversion, conscientiousness, openness to experience, agreeableness, and neuroticism.

اگر یک یا چند کلمه خودشان ویرگول دارند، به جای ویرگول بین عبارات، از نقطه‌ویرگول استفاده کنید.

Subjective well-being is characterized by the presence of positive affect, such as whether people feel happy and peaceful; the absence of negative affect, such as whether people feel angry or bored; and a high level of life satisfaction.

ویرگول توالی در فهرست‌های الفبایی هم استفاده می‌شود.

املای ارجح

از فرهنگ لغت وبستر یا فرهنگ لغت روان‌شناسی APA برای تعیین املا، خط تیرۀ بین حروف و بزرگ بودن حرف اول کلمات در مقاله‌های شیوه APA استفاده کنید.

از مؤسسۀ APA سؤالات زیادی راجع به املای اصطلاحات فنی می‌پرسند. بعضی از نمونه‌های اصطلاحات رایج برای ارجاع در ادامه آمده‌اند:

اصول هایفن‌گذاری

کلمات مرکب به این صورت نوشته می‌شوند:

• دو کلمۀ مجزا (مثل health care)
• یک کلمۀ هایفن‌دار (مثل self-esteem) یا
• یک کلمۀ تکی (مثل caregiver)

به طور کلی، از فرهنگ لغت وبستر یا فرهنگ لغت روان‌شناسی APA برای تعیین نحوۀ هایفن‌گذاری کلمات در مقاله‌های شیوه APA استفاده کنید.

هایفن در کلمات مرکب موقت

اگر کلمۀ مرکبی در فرهنگ لغت نباشد، به آن کلمۀ مرکب موقت (Temporary Compound) گفته می‌شود.

مهم‌ترین اصل برای نوشتن کلمات مرکب موقت استفاده از هایفن در آنها برای جلوگیری از خوانش اشتباه است. برای مثال، اگر صفت مرکبی قبل از اسم آمد، از  هایفن استفاده کنید (مثلاً decision-making behavior, high-anxiety group). اما اگر صفت مرکب بعد از اسم آمد، معمولاً هایفن غیرضروری است (مثلاً behavior related to decision making, group with high anxiety).

در کتابچۀ راهنمای انتشار، راهنمایی‌های بیشتری در مورد زمان استفاده از هایفن (برای مثال، همراه با ریشۀ کلماتی که حرف اول‌شان بزرگ نوشته می‌شود یا اعداد) وجود دارد.

هایفن با پیشوند و پسوند

کلمات دارای پیشوند و پسوند معمولاً در شیوه APA بدون هایفن نوشته می‌شوند. چند نمونۀ متداول در ادامه ارائه شده‌اند. در کتابچۀ راهنمای انتشار، پیشوندها و پسوندها و مثال‌های مربوطه، که از همین الگو پیروی می‌کنند، و همچنین چند استثنای انگشت‌شمار ارائه شده‌اند.