تفاوت ترکی استانبولی با ترکی آذربایجانی | فرق زبان ترک و اذری

مقدمه: تفاوت ترکی استانبولی با ترکی آذربایجانی چیست؟ فرق زبان ترکی ایران با زبان ترکی کشور آذربایجان چیست؟ آیا ترکهای ترکیه هم مثل ترک‌های ایران سخن می‌گویند؟ آیا زبان ترکی ایران با ترکی یکسان است؟ این‌ها سوالات متداولی است که ممکن از هر شخص آشنا با زبان ترکی پرسیده شود. البته، همه می‌دانند که این دو زبان هم شبیه هم هستند و هم تفاوت‌هایی دارند؛ اما، شاید نتوانند به راحتی به سوال پاسخ دهند. در این پست بلاگ مطلبی علمی و دقیق برای پاسخ به سوالات بالا فراهم کرده‌ایم:

سپتامبر ۱۹۹۳

مقایسه‌ی زبان آذری مدرن با ترکی استانبولی[۱] مدرن

نوشته‌ی: کورتولوش اوزتوپچو[۲]، دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس

در این مقاله‌ی کوتاه، سعی خواهم کرد مختصراً ترکی استانبولی مدرن و آذری مدرن را با هم مقایسه کنم. ترکی استانبولی مدرن لهجه‌ی ادبی ترک‌های آناتولی و زبان رسمی جمهوری ترکیه است، حال آنکه، آذری یا آذربایجانی زبان آذری‌هایی است که عمدتاً در آذربایجان و در شمال غربی ایران زندگی می‌کنند، و زبان رسمی جمهوری اخیراً استقلال یافته آذربایجان است.

از آن‌جا که مجال کافی نیست، عمداً تلاش کرده‌ام فقط زبان‌های ادبی رسمی ترکیه و آذربایجان را با هم مقایسه کنم و زبان ترکی آذری جنوبی را در این مقایسه نیاورده‌ام. همان‌طور که شاید بدانید، لهجه‌های منطقه‌ای گوناگونی در آناتولی و در هر دو آذربایجان شمالی و آذربایجان ایران وجود دارند و این لهجه‌ها تفاوت‌های آوایی، ریخت‌شناختی و واژگانی با هم دارند.

هرچند تأثیرات متفاوت گوناگونی در شکل‌گیری نژادی ترک‌های ساکن آذربایجان و آناتولی، یعنی ترک‌ها و آذری‌ها، وجود داشته است، اساس ریشه‌ی نژادی اصلی آنها کنفدراسیون قبیله‌ای اوغوز[۳] است. بنابراین، زبان‌های آذری و ترکی استانبولی، در کنار ترکمن، زبان ترکمن‌های ساکن جمهوری ترکمنستان و شمال‌شرقی ایران، اوغوز یا گروه ترکی غربی زبان‌های ترکی را تشکیل می‌دهد. هر سه زبان مشخصه‌های زبانی مشترکی دارند که در سایر گروه‌های زبان ترکی دیده نمی‌شود. (۱)

تفاوت‌های لهجه‌ای موجود بین آذری و ترکی استانبولی معمولاً به وجود عناصر غالباً مغولی و سایر نژادهای ترکی در آذربایجان نسبت داده می‌شود. (۲) هرچند می‌توان گفت که در فاصله قرن‌های ۱۳ تا ۱۹ میلادی، زبان‌های ادبی مختلف برای آذری و عثمانی وجود داشتند، در واقع، تفاوت‌های بین این دو زبان آنقدر ناچیز است که همیشه صریح و روشن نبودند، و قابلیت فهم مشترک بین آنها آنقدر کامل بود که ترک‌های آناتولی شاعران معروف آذری نظیر نسیمی[۴]، قاضی برهان‌الدین[۵]، فضولی[۶] و آثار معروف فولکلور آذری نظیر داستان‌های ده‌ده‌قورقود[۷] و حماسه‌ی کوراوغلو[۸] را همواره بخشی از میراث ادبی خود شمرده‌اند.

به همین ترتیب، تلاش برای تلفیق این دو زبان ادبی به صورت زبانی مشترک، توجه و پشتیبانی روشنفکران آذری زبان را به خود جلب کرده است. (۳) در قرن نوزدهم، اسماعیل بی گاسپرالی[۹]، روشنفکر پیشگام تاتارهای اهل کریمه[۱۰]،‌ قدمی پیش‌تر نهاد و زبان ادبی مشترکی را برای همه‌ی ترک‌های ساکن خاورمیانه، آسیای مرکزی و مناطق مختلف روسیه پیشنهاد داد. (۴)

در قرن بیستم، تفاوت‌های بین ترکی استانبولی و آذربایجانی در برخی حوزه‌ها، در نتیجه‌ی اینکه دو زبان توسعه‌ها و تغییرات متفاوتی را از سر گذراندند وطی این فرآیندها تحت تأثیرات خارجی متفاوتی قرار گرفتند، شدت یافت.

مقایسه‌ی مختصر برخی از برجسته‌ترین ویژگی‌های آذری و ترکی استانبولی به ترتیب زیر است: از آن‌جا که برخی از ویژگی‌های زبانی عمومی معروف زبان‌های ترکی نظیر هم‌چسبی[۱۱]، صرف نام‌ها برای هر حالت [دستوری]، آرایش ساختارهای فعلی مجهول، سببی، انعکاسی، متقابل و منفی با پسوندها، استفاده از پس‌آیندها به جای پیش‌نهاده‌ها، ترتیب فاعل-مفعول-فعلی در جمله، توصیف‌کننده‌هایی که قبل از توصیف‌شده می‌آیند، نام اصلی، و عدم وجود حرف معین جنس، مثنی، دسته‌های صامت ابتدا و انتهای کلمات، در هر دو زبان مشترک هستند. این ویژگی‌ها را در این مقابله به تفصیل و جداگانه بررسی نمی‌کنم. و از آن‌جا که شباهت‌های بسیار زیادی بین این دو زبان وجود دارد، ذیلاً بیش از این شباهت‌ها بر تفاوت‌ها تأکید خواهد شد.

الف) املا و واج‌شناسی (تفاوت الفبای ترکی آذربایجانی با ترکی استانبولی)

از سال ۱۹۲۸، الفبای لاتین جرح‌وتعدیل‌شده‌ای برای زبان ترکی استانبولی مدرن استفاده شده است. قبل از این جرح‌وتعدیل، با خط عربی نوشته می‌شود. برای زبان آذری نیز تا سال ۱۹۲۸ از خط عربی استفاده می‌شد.

در سال ۱۹۲۸، خط لاتین جرح‌وتعدیل شده‌اند، متفاوت با خط ترکی استانبولی، استفاده شد. در سال ۱۹۴۰، این خط جایگزین الفبای کریل[۱۲] شد که با اندکی جرح‌وتعدیل تا ۱۹۹۱ استفاده می‌شد. (۵)

پس از استقلال آذربایجان، الفبای لاتین، بر اساس الگوی ترکی استانبولی، جایگزین خط کریل شد. الفبای ترکی استانبولی ۲۹ حرف دارد. الفبای آذری، علاوه بر این ۲۹ حرف، ۳ حرف دیگر نیز دارد: (۶)

q/x, g. k/

x/x/

ə/ä

تفاوت حروف صدادار در الفبای استانبولی و آذربایجانی:

در برخی کلمات:

حرف ترکی استانبولی –u- در آذری به حرف -۰- تغییر می‌کند:

حرف ترکی استانبولی –ü- در آذری به –ö- تغییر می‌کند:

لبی شدگی قبل از –v- در برخی کلمات:

تغییر –ü- ترکی استابنولی به –i آذری:

بسیاری از کلمات عربی و فارسی در زبان آذری گونه‌هایی دارند که،‌ برخلاف گونه‌های ترکی استانبولی حاوی واکه‌های عقبی، واکه‌های جلویی دارند:

حرف ترکی استانبولی -ı که در ابتدای کلمه می‌آید، در آذری وجود ندارد. این حرف غالباً به –i تغییر می‌یابد:

تغییر حروف بی‌صدا:

با وجود چندین استثنا در زبان‌های آذری و ترکی استانبولی، ادای حروف بی‌صدا مثل «t» و «k» ترکی قدیم در ابتدای کلمه که مشخصه‌ی مشترک زبان‌های گروه اوغوز است، در هر دو زبان معمول است:

آذری، مانند برخی از لهجه‌های آناتولی، این فرآیند را قدمی پیش‌تر برده است و این قاعده را بر صداهای q (در زبان آذری g) ترکی قدیم در ابتدای کلمه نیز اعمال می‌کند. کلمه‌ی آذری Qal-/gal/ ماندن، باقی‌ماندن، در ترکی استانبولی kal-/kal-/ است اما در برخی از لهجه‌های آناتولی

gal-، در زبان‌های باشقیری، اویغوری، قزاقی و غیره، gal- است. کلمه‌ی آذری qılınc/gılıc در ترکی استانبولی kılıç است اما در برخی لهجه‌های آناتولی gılıç، در باشقیری qılıs، در قرقیزی و اویغوری qıkıç و در قزاقی qılış.

برخی از بارزترین ویژگی‌های آوایی آذری نیز ویژگی‌های مشترک بسیاری از لهجه‌های آناتولی هستند، به ویژه لهجه‌های آناتولی مرکزی،‌نظیر اسکی‌شهیر، آنکارا و قونیه هستند. (۸) برای مثال:

حرف –k-˃-x-˃ و –k-˃-x تغییر می‌کند به:

حروف بی‌صدای بی‌واک –p،‌- ç،-t و –k در پایان بسیاری از کلمات ترکی استانبولی،‌ در زبان آذری به ترتیب به –b، -c، -d و –g تبدیل می‌شوند:

ب) واج‌شناسی

اسم: پسوندهای جمع در هر دو زبان یکی است. بین پایانه‌های نحوی،حالات مفعولی و ملکی یکی هستند. برای حالت مکانی و صیغه‌ی آلت، زبان آذری از نسخه‌هایی استفاده می‌کند که حروف بی‌صدای واک‌دار، مانند –da، -də و dan،‌-dən دارند.

ترکی استانبولی هم از گونه‌های بی‌واک همان پسوندها، نظیر –ta، te و –tan، -ten استفاده می‌کند: کلمه‌ی آذری universitedə (در دانشگاه)، universitedən (از دانشگاه)؛ کلمه‌ی ترکی استانبولی mektete (در مدرسه)، mektepten (از مدرسه). در مورد حالت مفعولی، زبان آذری بعد از کلماتی که به حرف صدادار ختم می‌شوند،‌-nı، -ni، -nu، -nü را دارد، در حالی که زبان ترکی استانبولی ،‌-yı، -yi، -yu، -yü را دارد: کلمه‌ی آذری dairəni (دایره را)، کلمه‌ی ترکی استانبولی Daireyi. با وجود این، در کلمه‌ی su (آب)، زبان آذری هم از پسوند yu در حالت مفعولی استفاده می‌کند. پسوندهای ملکی شبیه هم هستند. ساختار اضافی-ملکی (izafet) شبیه هم است.

پسوندهای مشتق در هر دو زبان عین هم هستند، تنها تفاوت این است که زبان آذری عمدتاً حروف بی‌صدای واک‌دار را با برخی از پسوندها ترجیح می‌‌دهد و زبان ترکی استانبولی از هر دو گونه‌ی واک‌دار و بی‌واک استفاده می‌کند.

پسوندهای شخصی مورد استفاده با فعل «بودن» در زمان حال در برخی از اشخاص تفاوت اندکی با هم دارند. برای اول شخص مفرد، زبان آذری –(y)am، -(y)əm را دارد؛ زبان ترکی استانبولی –(y)ım، -(y)im، -(y)üm را دارد؛ برای دوم شخص، زبان آذری –san، -sən و زبان ترکی استانبولی -sın، -sin، -sun، -sün را دارد. برای اول شخص جمع، زبان آذری –(y)ıq، -(y)ik، -(y)uq، -(y)ük و زبان ترکی استانبولی –(y)ız، -(y)iz، -(y)uz،-(y)üz را دارد.

پسوندها برای سایر اشخاص عین هم هستند. اشکال گذشته و شرطی فعلی «بودن» نیز در هر دو زبان یکسان است: جمله‌ی tələbəyəm (دانش‌آموز هستم)، ترکی استانبولی talebeyim، جمله‌ی آذری tələbəyik (دانش‌آموز هستیم)، کلمه‌ی ترکی استانبولی talebeyiz؛ جمله‌ی آذری tələbə idi‌ (دانش‌آموز بود)، ترکی استانبولی talebe idi.

ضمایر شخصی به استثنای «من» در زبان آذری mən و در زبان ترکی استانبولی ben، همگی عین هم هستند. صرف آن نیز متفاوت است. در زبان آذری mənim،‌məni،‌ mənə، məndə، məndən، در ترکی استانبولی benim،‌beni ، bende، benden. ضمیر انعکاسی در زبان آذری öz (مال خودم) و در زبان ترکی استانبولی kendi است.

ضمایر اشاره عین هم هسن. در زبان ترکی استانبولی şu، اما در زبان آذری həmin استفاده می‌شود. برخی از ضمایر استفهامی با هم فرق دارند و برخی مشابه هم هستند. در این‌جا برخی از ضمایر متفاوت را ذکر می‌کنیم:

صفات: صفات تفضیلی و عالی، مصغرها، تشدیدکننده‌ها اساساً مشابه هستند: کلمه‌ی daha gözəl (زیباتر)، ən gözəl (زیباترین)، bomboş (کاملاً خالی). ارقام اساساً عین هم هستند.

ارقام زیر اندکی با هم تفاوت دارد. ارقام آذری dörd (چهار)، yeddi (هفت)، səggiz (هشت)، doqquz (نه)، iyirmi(بیست)،‌min (هزار)،‌milyard‌ (میلیارد) برابرند با dört، yedi ، sekiz، dokuz، yirmi،‌bin ،‌milyar. ارقام صحیح هم به همین ترتیب به دست می‌آیند.

پس‌آیندها: اغلب پس‌آیندها در هر دو زبان یکسان هستند. برخی از پس‌آیندهای آذری مانند təkin (مانند)، tək (شبیه)، kimi (مثل)، sarı (به سمت)،-can (تا) در ترکی استفاده نمی‌شوند.

افعال: پسوندهای شخصی که در شکل‌گیری زمان گذشته‌ی نقل‌قولی، زمان حال، زمان آینده، زمان آینده‌ي نامعین، افعال لازم در برخی اشخاص تفاوت اندکی دارند. اول شخص مفرد معمولاً پسوندهای –am، -əm، دوم‌ شخص مفرد –san،‌-sən، و اول شخص جمع -ıq، هن-uq، ük، برای ترکی استانبولی –(yım)، -(y)im، -(y)um، -(y)üm؛ -sın، -sin، -sun، -sün؛ -(y) ız، -(y)in، -(y)üz به ترتیب استفاده می‌شوند؛ جمله‌ی آذری gəlməliyəm (باید بیایم)، جمله‌ی ترکی استانبولی gelmeliyim؛ آذری gəlirsən (داری می‌آیی)، ترکی استانبولی gelirsin (می‌آیی).

زمان گذشته‌ی ساده، زمان گذشته‌ی نقل‌قولی، ‌زمان آینده، شرطی، افعال لازم در هر دو زبان به یک صورت، با استفاده از همان پسوندها صرف می‌شوند، به جز تفاوت‌های بین پایانه‌های شخصی که قبلاً اشاره کردیم.

زمان ماضی نامعین: زمان نامعین ترکی استانبولی مانند آذری صرف می‌شود، اما در زبان ترکی استانبولی به صورت تلویحی کارکرد آینده‌ی نامعین نیز دارد. در زبان آذری، برای زمان حال استمراری پسوندهای –(y)ır، -(y)ir، -(y)ur، -(y)ür استفاده می‌شوند، در ترکی استانبولی –(i)yor استفاده می‌شود: آذری gəlirəm (دارم می‌آیم) برابر با geliyorum در زبان ترکی استانبولی است. زمان گذشته‌ی نقل قولی که در آذری استفاده می‌شود و در ترکی استانبولی استفاده نمی‌شود: gəlibsən (آمده‌ای، گویا آمده‌ای)، oxuyub (خوانده است، گویا خوانده است).

الزامی: در زبان آذری، دو راه دیگر برای بیان لزوم وجود دارند. زبان ترکی استانبولی از این گونه‌ها استفاده نمی‌کند: gələsiyəm (آمدنی هستم)، gələsisən،‌gələsidir و gərək gələm (لازم است بیایم)،‌gərək gələsən،‌gərək gələ و غیره. منفی گونه‌های فعلی از پسوندهای ma، -mə در هر دو زبان به دست می‌آید، اما در زبان آذری، زمان‌های حال استمراری و آینده‌ی نامعین فقط –m استفاده می‌شود: alıram (می‌گیرم)، almıram (نمی‌گیرم)،‌alırm (دارم می‌گیرم)، almıram (دارم نمی‌گیرم[۱۳]). وجه امری در تمام اشخاص، به استثنای اول شخص مفرد و جمع، مشابه هم است: آذری gəlim (بیایم)، ترکی استانبولی geleyim، آذری oxuyaq (بخوانیم)، ترکی استانبولی okuyalım.

توان انجام کاری در وجه مثبت مشابه است، اما در وجه منفی با هم تفاوت دارند. آذری gələ bildim (توانستم بیایم)، ترکی استانبولی gele bildim؛ اما gələ bilmədim (نتوانستم بیایم)،‌ ترکی استانبولی gelemedim. پسوندهای سؤالی –mı، -mi، -mu، -mü در انواع فعل‌ها، تقریباً همواره در پایان کلمات آذری استفاده می‌شوند، در زبان ترکی استانبولی، در برخی موارد مکان این پسوندها متغیرتر هستند.

وجوه صفی: اغلب گونه‌های وصفی شبیه هم هستند. در زبان آذری، گونه‌های وصفی زیر نیز به کرات استفاده می‌شوند: -ası، -əsi، -malı، -məli: həllediləsi (مسأله‌ای که حل خواهد شد)، oxunmalı (کتابی که باید خوانده شود).

اسامی مصدر: هر دو زبان گروه اسامی مصدر مشترکی دارند. اسم مصدر معمول در زبان آذری در –anda،‌-əndə: gələdə (هنگام آمدن، با آمدن)، oxuyanda (هنگام خواندن، با خواندن) دیده می‌شوند.

گونه‌های متقابل، مجهول، سببی و انعکاسی اساساً مشابه هستند و تغییرات آوایی گه‌گاهی در آنها مشاهده می‌شود. (۹)

پ) واژگان (تفاوت ترکی آذربایجانی با استانبولی در کلمات)

اکثریت قریب به اتفاق کلمات موجود در هر دو زبان مشترک است. اکثریت عمده‌ی واژگان آذربایجانی ریشه‌ی ترکی دارد. زبان آذری مشخصه‌های معمول گروه اوغوز را دارد. با وجود این، علاوه بر همین مشخصه‌ها، زبان آذری برخی کلمات را هم دارد که یا در ترکی استانبولی وجود ندارند یا معانی متفاوتی دارند. در این‌جا فهرستی را به صورت تصادفی ارائه می‌دهم: -danış (حرف زدن)، -tap (پیدا کردن)، arvad- (زن)، bulaq (چشمه، منبع آب)، bayır(بیرون)،‌kənd ـده)، qabaq (جلو)، yağış (باران)، subay (مجرد)، -düş (پیاده شدن)، -qurtar (تمام کردن)، -apar (بردن)، sabah (فردا)،-‌işlət ‌ (استفاده کردن)، lap (خیلی، به شدت)،‌nökər (دوست).

کلمات عاریه‌ای: هر دو زبان تعداد زیادی کلمات عاریه‌ای از عربی و فارسی دارند. اغلب این کلمات به معنای یکسان یا مشابه استفاده می‌شوند، اما تلفظ‌شان اندکی با هم فرق دارد.

زبان آذربایجانی کلمات عاریه‌ای بسیاری از روسی دارد و در بسیاری موارد از سایر زبان‌های اروپایی هم کلماتی را به عاریه گرفته است. این کلمات عمدتاً به فنون، علم و ابداعات خیر ربط دارند و نشانگر سبک زندگی مدرن در حال تغییر هستند.

از طرف دیگر، زبان ترکی استانبولی این نوع کلمات عاریه‌ای را عمدتاً از فرانسه، انگلیسی، ‌ایتالیایی و یونانی گرفته است. ممکن است مشابه باشند، اما در بسیاری موارد با هم فرق دارند، وضعیتی حاکی از سرچشمه‌ی این نوع واژکان: زبان آذری: televizor (دستگاه تلویزیون)، ترکی استانبولی televizyon؛ filter (فیلتر)؛ ترکی استانبولی filter؛ آذری qəzet (روزنامه)، ترکی استانبولیqazette؛ آذری abunə،‌ترکی استانبولی abone.

ت) نحو (ساختار جمله در استانبولی در مقایسه با آذری)

ترتیب ساختار جمله در زبان‌های ترکی عبارت است از: فاعل+ مفعول+ فعل. بنابراین، هر دو زبان ترتیب کلمات یکسانی دارند، و در بسیاری موارد به این ساختار وفادار هستند. هر دو زبان وجوه وصفی و اسامی مصدر دارند که در بسیاری موارد مانند عبارت موصولی در زبا‌های هندو-اروپایی عمل می‌کنند.

به دلیل تماس طولانی و نزدیک با زبان فارسی طی قرن‌ها، هر دو زبان ترکی استانبولی و آذربایجانی برخی از ساختارهای نحوی این زبان را به عاریه گرفته و از آنها استفاده می‌کنند که مهم‌ترین آنها ساختار به اصطلاح ki است.

استفاده از این ساختار در زبان آذری معمول‌تر از زبان ترکی استانبولی است، چون آذری تماس نزدیک‌تری با زبان فارسی داشته است و تحت تأثیر قوی‌تر این زبان بوده است. بی‌شک،‌ شدت این تأثیر در آذربایجان جنوبی بیشتر است: زبان آذری bilirəm ki bakıya gedirsən (می‌دانم که به باکو می‌روی) معادل bakuya girriğini biliyorum در ترکی استانبولی.

دیگر تأثیر شدید زبان فارسی بر زبان آذری در شکل‌گیری سؤالات بروز پیدا می‌کند. در زبان آذری می‌توان سؤالی را بدون حروف سؤالی –mı مطرح کرد. این سؤالات با تکیه‌ی خاصی خوانده می‌شوند. در زبان نوشتاری هم از آن استفاده می‌شود.

در این صورت، اگر علامت سؤال استفاده نشده باشد، شکل‌های خبری و سؤالی عین هم خواهند بود: bakıda qalacaq (او در باکو خواهد ماند). در زبان ترکی استانبولی، این کاربرد را فقط در زبان گفتاری و در موارد بسیار محدود روا می‌دانند.

براساس این مقایسه‌ی مختصر، باید برای خواننده روشن شده باشد که تفاوت‌های بین دو زبان آن‌قدرها زیاد نیستند. از دیدگاه دقیق زبان‌شناختی، به دشواری می‌توان آنها را دو زبان مجزا نامید. این دو زبان مانند لهجه‌های دیگر به نظر می‌رسند.

علیرغم اینکه گویشوران دو زبان آذری و ترکی استانبولی طی هفتاد سال اخیر در معرض زبان‌های هم قرا رنگرفته‌اند، این دو زبان متقابلاً قابل فهم هستند؛ یعنی، هر ترک عادی می‌تواند آذری را بفهمد و فقط با استفاده از زبان ترکی استانبولی خود در آذربایجان منظورش را برساند و برعکس.

نباید این نکته را هم فراموش کنیم که بسیاری از ویژگی‌های زبان آذری را می‌توان در لهجه‌های آناتولی، به ویژه در لهجه‌های آناتولی مرکزی و شرقی نیز مشاهده کرد. تقریباً همه‌جا تا شرق ارزروم، مردم به زبان آذری سخن می‌گویند. برای تصریح این نکته، دو گزیده را در این‌جا ذکر می‌کنم که از لهجه‌های کارس و سیواس گرفته شده‌اند:\

Kars: yaxın menzilimiz ehlet daşıdı

canımı yandıran eşq ataşıdı

evil ayrılıx haggın işidi

felek bizden cida saldi dağları. (۱۰)

siVas: çıxdım havuz başına

bir qız çıxdı garşıma,

sevda nedir bilmezdim

o da geldi başıma. (11)

اغلب ویژگی‌های زبانی آذری را که قبلاً اشاره کردم، می‌توان در این دو متن دید. می‌توان گفت شکی نیست که موقعیت سیاسی جدید موجب خواهد شد این دو زبان بیشتر در معرض هم قرار بگیرند. همین وضعیت و استفاده از خط تقریباً عین هم بی‌شک تفاوت‌های بین این دو «زبان» را کاهش خواهد داد.

فهرست مراجع درباره تفاوت ترکی آذربایجانی با استانبولی

مرجع این مقاله: https://www.azer.com/

(۱)بنزینگ، جی.، منگنز، کی.اچ.[۱۴] «طبقه‌بندی زبان‌های ترکی»، فیلوجیکا ترکیکا فوندامنتا[۱۵]، جلد یک (۱۹۵۹، ویسبادن[۱۶]، صص ۱۰-۱.

(۲) کوپرولو، ام. فوآد[۱۷]، «دایره‌المعارف اسلامی «آذری»، جلد ۱ (۱۹۷۰)، استانبول، صص ۱۲۲-۱۲۰.

(۳) کوپرولو، ام. فوآد، همان‌جا، صص ۱۴۷-۱۴۶.

(۴) کیریملی، جعفر سیدی‌احمد[۱۸]، کاسپیرالی اسماعیل بی؛ اتحاد زبانی، فکری، کاری. استانبول، ۱۹۳۴، سارای، محمت[۱۹]. اصلاح آموزش در دنیای ترک و گاسپیرالی اسماعیل بی. آنکارا، ۱۹۸۷، کوپرولو، ام. فوآد، همان‌جا. صص ۱۴۶، برای انتشار افکارش، اسماعیل بی گاسپیرالی روزنامه‌ای در کریمه به نام ترجمان منتشر کرد. شعار اصلی روزنامه »اتحاد زبانی، فکری و کاری» بود.

(۵) الورث، ای.[۲۰] ملیت‌های نشرهای شرق شوری و سیستم‌های نگارشی، نیویورک، ۱۹۷۱، صص ۳۰۷-۳۰۶.

(۶) بین علائم / ارزش‌های آوایی صداها ذکر شده‌اند.

(۷) برای زبان‌های آذری و ترکی، الفباهای رسمی استفاده می‌شوند، برای سایر زبان‌ها و لهجه‌های ترکی سیستم آوانویسی استفاده می‌شود.

(۸) رجوع کنید به جعفراوغلو، ای.[۲۱]، گلچینی از [ادبیات] شفاهی اقوام آناتولی، استانبول، ۱۹۵۱.

پانویس های متن

[۱]. برای اینکه زبان turkish‌ با گروه زبانی tukic اشتباه گرفته نشود، اولی را زبان ترکی استانبولی و دومی را ترکی ترجمه می‌کنیم.

[۲]. Kurtulush Oztopchu

[۳]. Oghuz

[۴]. Nasimi

[۵]. Qazi Burhaneddin

[۶]. Fizuli

[۷]. Dada Qorqud

[۸]. Koroghlu

[۹]. Ismail Bey Gaspirali

[۱۰]. Grimean Tatar

[۱۱]. agglutination

[۱۲]. Cyrillic

[۱۳]. کلمه‌ی دارم برای روشن شدن موضوع بحث نوشته شده و ترجمه‌ی تحت‌اللفظی است.

[۱۴]. Benzing, j., Menges, K.H.

[۱۵]. Philologicae Turcicae Fundamenta

[۱۶]. Wiesbaden

[۱۷]. Koprulu, M. Fuat

[۱۸]. Kirimli, Cafer Sydiahmet

[۱۹]. Sarya, Mehmet

[۲۰]. Allworth, E.

[۲۱]. Caferoglu, A.